… maar elk einde is een nieuw begin.

Ik heb dit seizoen prachtige prestaties neergezet waar ik op voorhand enkel maar van kon dromen. En toch overheerst grotendeels een gevoel van “what could have been” en een grote honger naar meer voor de toekomst.

De zomer was moeilijk. Blessures, onzekerheid over hoe het verder moest met mijn topsportcarrière, een lastige zoektocht naar sponsors, nierstenen en een keelontsteking. Ik ben gewoonlijk niet vaak ziek of geblesseerd, maar tijdens de zomer kwam plots van alles op mijn pad.

Desondanks begon ik het schaatsseizoen sterk. Ik kon op de massastarts telkens de finale halen met mooie top 10 plekken tot gevolg. Bij de 2e worldcup in Heerenveen haalde ik zelf een overwinning in de 1500m B-groep met een dik persoonlijk record. Op voorhand nooit gedacht dat ik dit seizoen al in de A-groep terecht zou kunnen komen. Bij de 3e World Cup in Calgary verpulverde ik mijn PR op de 3000m en kon zo ook promoveren naar de A-groep. Daarna ging het voor mij voornamelijk bergaf… 

In Calgary voelde ik me elke dag zwakker worden… achteraf bleek dit het gevolg van een tandwortelontsteking die zich volledig doorheen het kaakbot had gevreten. Bij verder onderzoek kwam aan het licht dat ik ook ontstekingen had op verschillende andere tanden. Na de antibioticakuur van eerder in het jaar voor mijn keelontsteking, had ik opnieuw geen andere keus. Ook de lokale verdoving die bij elke behandeling werd ingespoten deed me geen goed. Mijn spijsvertering en metabolisme sloegen volledig in errormodus, iets wat tot op vandaag nog steeds niet 100% opgelost is.

Ondanks deze tegenslagen wist ik me toch te plaatsen voor het WK op al mijn afstanden (1500m, 3000m en massastart). De voorbereidingsperiode op het WK was een balansoefening. Op en af naar België om mijn tandproblemen aan te pakken, genoeg rust na behandelingen, alternatieve trainingen, etc. Maar van de moed opgeven was geen sprake. Ik heb er alles aan gedaan zo goed mogelijk aan de start te staan bij het WK. Ik moest en zou op mijn favoriete afstand, de massastart, mijn vooropgestelde doel halen.

Ik begon er vorige week aan met de 3000m op donderdag en kon daar een mooie stabiele rit neerzetten. Geen uitschieter, maar op niveau. Een opsteker met de massastart van zaterdag in het achterhoofd. Ik had er vertrouwen in dat ik ondanks alles een top 8 kon binnenrijven. De halve finales wist ik zonder veel problemen te overleven. Bij twee tussensprints sprokkelde ik genoeg punten om door te gaan naar de finale. Ik voelde me sterk en had er zin in. In een kolkend Thialf sprintte ik tweemaal naar 2 punten en kwam zo in de einduitslag op de 6e plek terecht! Doel gehaald! Trots op mezelf! De 1500m op zondag was er jammer genoeg wat teveel aan.

Ik heb dit seizoen veel belangrijke lessen geleerd
1. tanden zijn belangrijk
2. ook al loopt niets volgens plan, alles is mogelijk zolang je niet opgeeft
3. er zit nog veel meer in en dat hoop ik volgend seizoen te tonen

Dankjewel aan mijn coach, ploeggenoten, ouders en sponsors. Zonder jullie kan ik mijn dromen niet najagen. Nu even tijd voor rust en dan vlieg ik er opnieuw in om volgend jaar sterker en sneller terug te komen!

Groetjes!